Deze genealogie begint met een Barent Smallenburg.
Over deze Barent valt echter niets te vertellen, er is niets van of over hem gevonden.
Hij heeft uiteraard bestaan maar het is de vraag of hij zelf ooit de familienaam gevoerd heeft. Het is zelfs niet bekend of hij wel in Hilversum geboren is. Of is hij alleen of met zijn gezin van elders gekomen?
Zijn bestaan dankt hij uit het feit dat er in Hilversum zo rond 1650/80 twee mannen wonen, die het patroniem Barentsz voeren.
Het waren Wouter en Anthonis en ze blijken broers te zijn. Reden om dit aan te nemen is dat:
<
Zij in aktes met het patroniem Barentsz voorkomen en ondertekenen met de familienaam Smallenburgh. Hun kinderen hebben deze familienaam. Dit is echter niet voldoende bewijs, ze zouden nog neven kunnen zijn.
Zij elk zes kinderen hebben waaronder twee zonen met de voornamen Barent en Tijmen.
Het is wel geen bewijs dat ze broers zijn. Niet het aantal van zes kinderen maar de voornamen van twee jongens, is de sterke factor. Denkende aan de geldende vernoemingsregels zijn twee dezelfde voornamen binnen twee gezinnen met dezelfde familienaam, in een nagenoeg gelijktijdige periode, geen toeval. En er boden zich ook geen andere mogelijkheden aan. Dan mag er mijns inziens met een gerust geweten van uitgegaan worden dat ze broers zijn. Als iemand het tegendeel kan bewijzen dan hoor ik dat graag.
De "h" achteraan de familienaam verdwijnt in de loop der tijd.
Er waren nog enkele personen in Hilversum en de regio met het patroniem ‘Ba(e)ren(d)(t)sz. Ze voeren later een andere familienaam en verdwijnen uit het zicht.
Barents vrouw kan mogelijk de voornaam Tijmentje gehad hebben. Meer waarschijnlijk is dat zij het patroniem Tijmense voerde en dus een dochter van een Tijmen was. Argument hiervoor is de twee jongens Tijmen. Daarbij valt te denken aan Tijmen Vlaanderen, die in die tijd notaris was te Hilversum.
Hilversum was tot halverwege de zeventiende eeuw een dorp met maar weinig notabelen. De notaris was een notabele en de beide Barentszonen behoorden ook tot dat gezelschap. Ze worden namelijk vermeld als diaken, armmeester en/of schepen.
Ze bezaten geen vee of land voor eigen gebruik, wel huizen en land dat ze verhuurden of verpachtten. Het waren handelslieden. Deze genetische eigenschap is heden ten dagen nog steeds aanwezig bij een aantal verwanten; het vrije beroep is populair binnen de familie.
Er is in die tijd ook nog een Hans Smallenburg. Net als Wouter en Anthonis bestaat hij bij de gratie van genoemd te worden als patroniem bij dopen of trouwen van zijn kinderen en kleinkinderen.
Pas zijn kleinkinderen voerden de familienaam. U moet zich ook niet blind staren op de voornaam Hans. Alhoewel hij meestal wordt vermeld als Hans, is het waarschijnlijk dat hij bij zijn doop (RK of OK) de voornaam Johannes kreeg. Soms werd het Jan en soms werd het Hans als roepnaam, zo eenvoudig is dat.
De kans dat Hans een broer of halfbroer van Wouter en Anthonis was, is zeer gering.
Weten we van Hans, Wouter en Anthonis zelf weinig of niets, van hun kinderen zijn meer gegevens gevonden. Van Hans alleen uit DTB-boeken, van Wouter alleen uit aktes en van Anthonis grotendeels uit het familiearchief en een aantal akten.
Waarom die verschillende bronnen?
Hilversum is in 1725 gedeeltelijk en in 1766 voor een groot deel afgebrand waarbij veel schepenakten , notariële akten en kerkboeken verloren zijn gegaan.
Een aantal gegevens van Wouter en zijn kinderen is terug gevonden in de schepenprotocollen of notariële akten die bij beide branden gespaard zijn gebleven of kennelijk na de eerste brand buiten Hilversum zijn gebracht zodat ze de tweede brand hebben overleefd.
Daarnaast werden er ook de nodige akten buiten Hilversum opgemaakt. De beter gesitueerden lieten bijvoorbeeld akten van huwelijkse voorwaarden en testamenten niet bij de lokale schepenen of notaris opmaken. Het hele dorp wist natuurlijk dat je als aanstaand (en nog jong) echtpaar naar de notaris of schepenen was geweest. Dit soort gebeurtenissen gingen als een lopend vuurtje door de dorpsjungle. Het risico was groot dat er ’s avonds aan de borreltafel van de herberg uitvoerig over gesproken werd. En ’men’ wilde wel graag weten wat er allemaal geregeld was.
Op hogere leeftijd werd pas een testament gemaakt, of een nieuw, als een van beide ’sieck te bedde leggende’ was. Vooral als de maatschappelijke positie aanmerkelijk verbeterd was. Dan gingen de schepenen of de notaris met de scribent naar het echtpaar en werd de akte thuis opgemaakt.
Van Anthonis nakomelingen zijn veel gegevens gekomen uit een familiebijbel die nog in bezit is binnen die tak. De gezinssamenstelling met alle data zijn daarin generaties lang opgenomen. Deze gebeurtenissen zijn niet in archieven terug te vinden. Verder zijn er uit latere tijden veel brieven bewaard gebleven. Van deze tak zijn maar enkele akten in archieven gevonden
De meeste "Smallies" die nu leven zijn nakomelingen van Wouter.
Een geringer aantal is afkomstig van Anthonis waarvan er ook nog enkele leven in Nederland en in de USA, (Rochester).. Een der laatste nakomelingen in die tak, Nico Smallenburg, heeft hierover een prachtig verhalende genealogie geschreven. Een aantal van hen heeft de dubbele familienaam Van Breest - Smallenburg.
Wouter en Anthonis waren gereformeerd.
Hans en zijn nakomelingen zijn Rooms- en/of Oud-Katholiek. Ten gevolge van het schisma, vanaf begin 1700 tot zeker 1760 tussen de Oud- en Rooms-Katholieke kerk in Hilversum, lieten veel ouders hun kinderen in omliggende plaatsen dopen. Dit waren onder andere de dorpen Laren, Naarden, Eemnes, Ankeveen en zelfs Soest. Daar zijn veel dopen teruggevonden. Vaak werd er bij gezet: ’van Hilversum’.
Het waren eenvoudige lieden met weinig aardse bezittingen en ze gingen dus weinig naar de notabelen voor officiële akten. Vanaf eind achttiende eeuw worden er wat meer akten betreffende hen gevonden.
De tak van Hans is in mannelijke lijn eind 1800 uitgestorven, tenminste in Nederland.
Er woont nog een Richard Smallenburg in Holland, Michigan, USA.
Al zoekende op Internet is namelijk een Smallenburg-park ontdekt in Holland-MI. Hier is uiteraard een e-mail aan gewaagd en het antwoord was dat het park gemaakt was door een Dick Smallenburg met een verwijzing naar Richards’ adres voor meer informatie. Met Richard contact opgenomen en Di(c/r)k blijkt zijn vader te zijn. Dick had al meerdere parken gemaakt, was ook de organisator van typische Hollandse festiviteiten en was in de loop der tijd ’super-intendent’ geworden over alles wat groen was in Holland-MI. Als eerbetoon is het laatste park dat hij maakte naar hem genoemd. Dirk heeft Hilversumse voorouders tot ca.1750 en dan loopt het spoor dood. De keiharde verwantschap met Hans is nog niet gevonden alhoewel het eigenlijk niet kan missen gezien een aantal overeenkomstige voornamen. De vraag is dan ook in welk gezin de families bij elkaar komen.
Er is nog een klein aantal Smallenb(u)(e)rgen in de USA en Canada. Hun medewerking aan dit onderzoek is nihil en uit de summiere gegevens die verkregen zijn, ziet het er niet naar uit dat zij Nederlandse voorouders hebben. Meer waarschijnlijk zijn ze van Duitse herkomst.
De Smallenburgen zijn geen erfgooiers geweest. Op de oudste lijst van 1708, de volgende lijst van 1720 en de laatste van 1912 komt de naam niet voor. Het is niet aannemelijk dat ze in tussenliggende periodes wel erfgooier zijn geweest. Zowel Wouter als Anthonis en hun (klein)- kinderen zijn zowel koop- en ambachtslieden als bestuurders geweest. Ze hadden eigen bezittingen en waren zeker geen keuterboertjes. Van Hans en z’n nakomelingen was dit eerder te verwachten, maar ook van hen is niets gevonden, zelfs niet van verwanten die alleen met patroniem bekend zijn.
Ook binnen familiekringen is er niets over bekend.
De familie is niet van adel! Valt u dat tegen?
Wel zijn er leden die een wapen gingen voeren.
In de tak van Anthonis wordt door Prof. Mr. Nicolaas Smallenburg een wapen gevoerd, dat geheel overeenkomende is met dat van het geslacht Van Zuylen van de Haer van Drakenborg. Het bevindt zich in het Rijksarchief te Utrecht en is te vinden op het wapenbord van het kapittel van St. Marie.
In de zegelverzameling van het Centraal Bureau voor Genealogie in Den Haag is een lakafdruk van een stempel met de alliantiewapens van hem en zijn echtgenote Jacoba Rachel van de Kasteele. Het helmteken wordt gevoerd door zijn kleinzoon Nicolaas Jacobus Willem Smallenburg als hij ambachtsheer is van Stellendam. Diens achterkleinzoon, Nicolaas Errit Smallenburg heeft het in 1988 officieel laten registreren onder nummer 429/494 . (Bron: Jaarboek CBG deel 43, 1989, blz 250.)
In de eerste uitvoering van mijn website (ca 2003) is een stamreeks van Wouter, Anthonis en Hans om technische reden opgevoerd als zijnde het 'broers'. Ondanks bovenstaande inleiding heeft dit toch tot onjuistheden bij het overnemen van mijn gegevens geleid. Om die reden zijn er nu twee nageslachten opgevoerd en wel van Barent en Hans.